Risultati letto da "Piotr Bak" in Tutte le categorie

Malarz Franciszek ma 56 lat. Uwiera go rzeczywistosc, gnebi Zona i kredyt w banku. Toczaca sie wojna polsko - polska powoduje depresje. Jako byly opozycjonista i wiezien polityczny, zastanawia sie nad sensem walki z komuna, czasem spedzonym w wiezieniu i na komisariatach. Ogarnia go strach przed staroscia i bieda, nekaja konflikty z Zona, przesladuje widmo nadciagajacej niemocy fizycznej i twórczej.

Nawet przeczytawszy pięć poprzednich tomów przygód Owena Yeatesa, króla detektywów XXI wieku, nie domyślamy się, że posiada on brata. Siostrę - tak, ale brata? Sam Owen o tym nie... pamiętał! Życie potoczyło się tak, że nie ma kontaktu z rodzeństwem, chociaż... Chociaż właśnie teraz może spotkać się z bratem. O ile uda się pomóc marnotrawnej owieczce rodziny Yeatesów. O ile wrogowie braciszka nie dotrą do niego pierwsi, o ile woli, determinacji i umiejętności Owena wystarczy by stawić czoła grupie przestępczej, na dodatek nie na swoim terenie, w obcym i wrogim świecie i czasie?

Powieść wyrosła z opowiadania o kłopotach energicznej miliarderki, której ktoś niewidzialny, nieznany i nieuchwytny demoluje kolekcję, a okradania starsza pani nie lubi. Rzec można - nienawidzi! Jest gotowa zapłacić dużo więcej niż warte są eksponaty i bibeloty, ale złodziej musi być zdemaskowany i ukarany. Miliarderzy tak mają. Eugeniusz Dębski, jak sam zeznał w programie radiowym, zamierzał na ukaraniu złodzieja zakończyć przygodę, ale ona sama się rozwinęła do pokaźnej grubości powieści. "Nie broniłem jej tego!" - powiedział.

Co jakiś czas ludzkością wstrząsa wiadomość o masowym suicydzie. Jednych dziwi rozmiar zbiorowego samobójstwa, na przykład niemal tysiąc osób, inni dziwią się jak to się dzieje, że normalni zdrowi umysłowo i wykształceni ludzie mogą ulec jakiemuś guru, który prowadzi ich do Krainy Wiecznych Połowów czy innego Raju? Mało kto pozostaje obojętny, słysząc, że w pożarze budynku sekty spłonęło kilkadziesiąt kobiet z dziećmi. A jeśli przywódca sekty morduje cały obóz dziecięco-młodzieżowy?

Jest taki detektyw, który rozwiazal tyle spektakularnych spraw ile napisal poczytnych powiesci. Dzieli swoje zycie na napawanie sie rodzina, ratowanie swiata od jakichs fantastycznych nieprzewidywalnych wygibasów czasu, materii i pochodnych. Kiedy nie napawa sie rodzinnym szczesciem, kiedy nie pisze - dziala dla dobra ludzkosci, a Wiedzac, ze dawno minely czasy, kiedy mozna bylo o sobie powiedziec "Najniebezpieczniejszy jestem z mokrym recznikiem w reku" - rozbudowuje ciagle swój arsenal i kompletuje wyrafinowane wyposazenie.

Standardowy detektyw jest samotny, zgorzknialy, cyniczny i bezprzykladnie sprawiedliwy. Owen Yeates ma poza tym doswiadczenie komandosa, wypasionego bastaada i ogromnego Elephanta. I wcale nie jest samotny ani zgorzknialy. Ma zone i potomka i dlatego wycofal sie na zasluzona i niezmiernie nudna emeryture. Moze dlatego chetnie udaje, ze zostal zmuszony przez cesarza kryminalnego podziemia do rozwiklania nie dajacej sie rozwiklac zagadki.

Owen Yeates. Prywatny detektyw. Czlap. Pierwszy Sprawiedliwy Wszechswiata, jak sam z siebie pokpiwa. Niekwestionowany mistrz swiata w pakowaniu sie w klopoty, przy których jego protoplasta, Philip Marlowe, uleglby depresji i porzucil zawód. Owen - nie. "Przyciagam klopoty jak butelki korkociag" - powie kiedys do przyjaciela.

Czy samotny detektyw, jakoby w stanie spoczynku, jest w stanie rozwiklac zagadke, nad która glowi sie poteZna CBI? Teoretycznie nie, ale gdy o pomoc zwraca sie przyjaciel i szef takiej agendy rzadowej - odmówic sie nie da. Owen Yeates, zreszta, nigdy nie odmawia pomocy przyjaciolom. Z zapalem zabiera sie do tropienia ludzi, którym udalo sie ukrasc niepowtarzalna i niewyobraZalna kolekcje swiatowego malarstwa.

Z rzucanych tu i ówdzie półsłówek wiemy, że Owen Yeates służył w formacjach specjalnych, co prowadzi do wniosku, że musiał zwiedzićkawałek globu, ten nie przynależący do USA. W tym tomie swoich przygód w roli autora poczytnych autobiograficznych kryminałów odwiedza Holandię - spotkanie z czytelnikami, rzecz miła i konieczna jakoby do właściwej promocji. I - z zaskoczenia - spotyka swoją starą licealną miłość. A ta chętnie skorzysta z usług detektywa, co nasuwa Owenowi myśl, że prawdziwe motywy spotkania niekoniecznie sięgają odległego licealnego afektu. Aż się chce zacytować Owena: Czy ja nie mam zawsze racji?